W ramach realizowania próby wędrowniczej miałem za zadanie zapoznać się z Dewizą oraz Watrą Wędrowniczą, a moje przemyślenia zawrzeć w artykule. Oto i one.
Wyjdź w świat, zobacz, pomyśl, pomóż, czyli działaj! Zdanie to jest Dewizą Wędrowniczą, która idealnie opisuje sens wędrownictwa. Samo słowo „dewiza” pochodzi z francuskiego devise, które oznacza „godło, zawołanie” lub z łacińskiego sententia divisa oznaczającego „myśl wydzielona”. Lecz wróćmy do początku. Czym jest Dewiza dla Wędrownika? Otóż powinna być ona swego rodzaju drogowskazem, który wskazuję wędrownikowi drogę do lepszego jutra. Jest również jednym z symboli wędrowniczych, zaraz obok Watry i Kodeksu. Pomimo, że Dewiza jest krótka, jest również złożona w swojej prostocie. Podzielmy więc ją na mniejsze części.
Wyjdź w świat. Bardziej rozbudowany charakter tej części Dewizy znajdziemy w Kodeksie wędrowniczym. Możemy z niego wyczytać, że wędrownik nigdy się nie zatrzymuje tylko ciągle idzie do przodu. Nieustannie wędruje po coraz to nowszych szlakach szukając swojej ścieżki oraz miejsca, w którym może być pożyteczny.
Zobacz. Wędrownik widzi więcej, niż w są w stanie dostrzec inni. Jest on w stanie zobaczyć urok w każdym momencie życia i dostrzec pole służby tam, gdzie inni nawet by nie spojrzeli.
Pomyśl. Wędrowanie dla wędrownika nie zamyka się wyłącznie na przemierzaniu kolejnych kilometrów i pokonywaniu następnych granic wytrzymałości fizycznej. To również umiejętność przejścia naszych wewnętrznych wędrówek. Tych, w których nikt nam nie będzie towarzyszył. Tych, które musimy przejść sami.
Pomóż. Miejsce wędrownika jest tam, gdzie może pomagać innym. Zawsze jest on gotowy do tego, żeby wyciągnąć pomocną dłoń do tych, którzy jej potrzebują.
Czyli działaj! Wędrownik nie stanie w miejscu. Będzie ciągle dążył do odkrycia nowego, do wyrwania się z codzienności dnia, która toczy się zbyt wolno dla wędrownika.Wędrownik to przede wszystkim działacz. Biorąc na siebie jakąś odpowiedzialność, charakteryzuje się postawą nonkonformistyczną. Nie ulega presji innych i odważnie prezentuje swoje opinie.
Tak jak wspominałem wcześniej, Dewiza jest tylko jednym z symboli ważnych dla wędrowników. Spójrzmy jeszcze na jeden z nich, a mianowicie na Watrę Wędrowniczą. To ona wyróżnia wędrowników spośród innych pionów metodycznych. Watra noszona jest na lewym naramienniku munduru. Pochodzenia słowa „watra” możemy doszukiwać się w języku włoskim i jest to duże ognisko. Dla wędrowników jest to stos ułożony w sposób skautowy na tzw. długie palenie. Tworzą go trzy rozmieszczone promieniście polana i znajdujące się nad nimi trzy płomienie – mały, średni i duży. Symbol ten towarzyszy wędrownikom już od 1938 roku, w którym to 10 czerwca rozkazem L.10 Naczelnika Harcerzy w Organizacji Harcerzy wprowadzono go na naramiennik.
Trzy polana ogniska symbolizują podstawowe zasady pracy wędrowniczej. Służbę, czyli bezinteresowną pomoc na rzecz innych. Szukanie swojego miejsca w społeczeństwie, poprzez wędrówkę zarówno fizyczną jak i intelektualną. Pracę nad sobą, która jest możliwa poprzez realizację wyczynów.
Trzy płomienie są symbolem dążenia do doskonałości. Mały płomień to siła ciała, dbałość o tężyznę fizyczną i zdrowie. Nie możemy jednak patrzeć na to stereotypowo. Należy pamiętać o tym, że dbanie o zdrowie to nie tylko ćwiczenia. To również jedzenie odpowiedniej ilości posiłków, czy pamiętanie o zdrowym śnie. Średni płomień to siła rozumu, dążenie do wiedzy i rozwijanie swojego intelektu. Duży płomień to siła ducha, kształtowanie charakteru i dążenie do prawdy.
Cała Watra symbolizuje świadomą życiową wędrówkę, która odbywa się w trakcie harcerskiego, czyli leśnego życia co przypomina zielone tło naramiennika.
Wszystkie te rzeczy, o których wspomniałem wyżej składają się na charakter wędrownictwa. Nie możemy również zapomnieć o znaczeniu wyczynu wędrowniczego czy sprawnościach i odznakach w stopniu mistrzowskim. To właśnie dzięki tym instrumentom młodzi ludzie z całej Polski mogą śmiało nazywać się wędrownikami.
Wyczyn. Z definicji jest to wyjątkowy czyn, który wymagał od kogoś ogromnego wysiłku, odwagi, sprytu lub wielkich umiejętności. Słowo używane z podziwem. I taki właśnie jest wyczyn dla wędrownika. Jest on czymś bardzo indywidualnym i wyjątkowym dla każdej osoby, ale to właśnie dzięki niemu zdobywamy szczyty swoich możliwości i zbliżamy się do doskonałości. Dokładniejszy i szerszy opis wyczynu wędrowniczego można znaleźć w artykule: https://natropie.zhp.pl/index.php/wszystko-o-wedrowniczym-wyczynie-2/
Wędrownictwo nie jest łatwym kawałkiem chleba i nie wszyscy znajdą w nim to czego oczekują od harcerstwa, jednak na pewno jest czymś wyjątkowym i niepowtarzalnym. Jak widać, wędrownictwo to coś więcej niż można by się spodziewać z samej definicji tego słowa. Wędrownictwo to styl życia, który wymaga przyjęcia pewnych zasad i nierzadko zmiany własnych nawyków.
ćwik Marcin Wojtacha
